Eye conditions

ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (Age related Macular Degeneration - AMD) αποτελεί την κύρια αιτία μη αναστρέψιμης απώλειας όρασης σε άτομα άνω των 50 ετών. Είναι μια προοδευτική εκφυλιστική νόσος του αμφιβληστροειδούς, η οποία επηρεάζει κυρίως την κεντρική όραση. Προκαλείται από βλάβες στην ωχρά κηλίδα, την περιοχή του αμφιβληστροειδούς που είναι το κέντρο της όρασης και είναι υπεύθυνη για την οπτική οξύτητα, την έγχρωμη όραση και την αντίληψη λεπτομερειών.

Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν :

·        Την ηλικία

·        το κάπνισμα

·        τη γενετική προδιάθεση

·        την υπέρταση

·        την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία

·        την παθολογική μυωπία

Το πρώτο βήμα της θεραπείας είναι να διαχειριστούν και σταθεροποιηθούν τυχόν αγγειακές παθήσεις του οργανισμού και παροχή προστασίας από την υπεριώδη ακτινοβολία. Η αντιμετώπιση εν συνεχεία ποικίλλει ανάλογα με τη μορφή της νόσου.
Η ξηρά μορφή της ΗΕΩ δεν έχει οριστική θεραπεία, αλλά μέχρι να βρεθεί κάποια επαναστατική – πιθανόν γενετική- θεραπεία, το επιστημονικό ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί στην επιβράδυνση με τη σωστή διατροφή και ορισμένα συμπληρώματα (π.χ. αντιοξειδωτικά, λουτεΐνη).
Η υγρή μορφή της ΗΕΩ αντιμετωπίζεται άμεσα με σειρά ενδοϋαλοειδικών ενέσεων anti-VEGF (vascular endothelial growth factor), που αναστέλλουν νεοαγγειώσεις και βοηθούν στην απορρόφηση του ενδο-αμφιβληστροειδικού οιδήματος.

Η παροχή λειτουργικής όρασης στους ασθενείς με εκφύλιση της ωχράς κηλίδος επιτυγχάνεται με την εξατομίκευση, που γίνεται εφικτή μέσα από έναν οπτομετρικό έλεγχο χαμηλής όρασης από τους εξειδικευμένους οπτομέτρες του Casa d’ Ottico.
Η διόρθωση γίνεται εφικτή με τη χορήγηση οπτικών βοηθημάτων όπως τα απλά γυαλιά οράσεως, πιο σύνθετα γυαλιά, ειδικά χρωματικά φίλτρα, μεγεθυντικοί φακοί, τηλεσκόπια και με εργονομικές αλλαγές όπως στο φωτισμό και τις αποστάσεις εργασίας εξατομικευμένα για κάθε ασθενή.

Για την καλύτερη προσαρμογή στη μειωμένη όραση και στο νέο τρόπο ζωής απαιτείται η αποδοχή της κατάστασης, η εισαγωγή στα βοηθήματα χαμηλής όρασης από τα πρώτα στάδια της νόσου και η υποστήριξη από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον.

 

Καταρράκτης

Ο καταρράκτης είναι η προοδευτική θόλωση του φυσικού - κρυσταλλοειδή φακού του ματιού, που οδηγεί σε θολή όραση, θάμβος και φωτοευαισθησία. Η πιο συχνή αιτία είναι το γήρας, αλλά μπορεί επίσης να προκληθεί από άλλες μεταβολικές αλλαγές που επηρεάζουν το δείκτη διάθλασης του όπως ο διαβήτης  και παρατεταμένη χρήση κορτικοστεροειδών, αλλά και από παρατεταμένη έκθεση σε ακτινοβολία ή τραυματισμό.

Τα συμπτώματα του καταρράκτη περιλαμβάνουν:

·        Αλλαγές στη συνταγή των γυαλιών. Στο αρχικό στάδιο του καταρράκτη η αλλαγή στη συνταγή προσφέρει ξανά ευκρίνεια, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια παρότι αλλάζει φαινομενικά η συνταγή, οι νέοι βαθμοί δεν επιφέρουν ουσιαστική βελτίωση

·        Θόλωση της όρασης και αυξημένος θάμβος, με διάχυση του φωτός σαν την θέαση μέσα από έναν καταρράκτη, όπως μαρτυρά το όνομά του.

·        Μείωση της αντίληψης των χρωμάτων (τα αντικείμενα φαίνονται πιο κίτρινα ή ξεθωριασμένα)

·        Μείωση της ευαισθησίας αντίθεσης

·        Φωτοφοβία και άλω (halo), ενός φαινομένου σαν φωτοστέφανο γύρω από τα φώτα

·        Δυσκολία στην ανάγνωση και στην οδήγηση

Η διάγνωση γίνεται με βιομικροσκόπηση με σχισμοειδή λυχνία και έλεγχο της οπτικής οξύτητας. Η μόνη αποτελεσματική θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς φακού και η αντικατάστασή του με τεχνητό ενδοφακό.
Κατά τον προεγχειρητικό έλεγχο και εφόσον αυτό είναι εφικτό, ο χειρουργός οφθαλμίατρος υπολογίζει τη διαθλαστική ισχύ του νέου φακού που θα τοποθετηθεί με σκοπό ο ασθενής να μην χρειάζεται μακρινά γυαλιά μετεγχειρητικά.
Έτσι, οι ενδοφακοί που χρησιμοποιούνται συνήθως διορθώνουν ταυτόχρονα τη μυωπία ή την υπερμετρωπία, ορισμένες φορές τον αστιγματισμό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μετά από την εκτίμηση του οφθαλμιάτρου και λεπτομερή ενημέρωση του ασθενούς δύναται να τοποθετηθούν και πολυεστιακοί ενδοφακοί με σκοπό τη παροχή λειτουργικής όρασης μακριά και κοντά χωρίς τη χρήση γυαλιών.
Στην τελευταία περίπτωση, όταν η θόλωση από τον καταρράκτη δεν είναι προχωρημένη, ενδείκνυται η χρήση πολυεστιακών φακών επαφής αντίστοιχης τεχνολογίας με τους ενδοφακούς για μερικούς μήνες για να δοκιμαστεί και υποκειμενικά από τον ασθενή η όραση με το νέο διαθλαστικό-πολυεστιακό προφίλ.

Δευτερογενής καταρράκτης

Κατά την επέμβαση καταρράκτη, ο χειρουργός κάνει διάνοιξη του πρόσθιου περιφακίου, αφαιρεί μετά από φακοθρυψία τον καταρράκτη και στοχεύει στην τοποθέτηση του ενδοφακού, διατηρώντας ακέραιο το οπίσθιο περιφάκιο.
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, σε ένα ποσοστό ασθενών μπορεί να παρατηρηθεί θόλωση αυτού, μια κατάσταση που είναι γνωστή ως δευτερογενής καταρράκτης. Η θόλωση αυτή οφείλεται στον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση κυττάρων προς το οπίσθιο περιφάκιο, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την οπτική οξύτητα του ασθενούς. Η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής γίνεται απλά και ανώδυνα με τη χρήση YAG laser, όπου ο οφθαλμίατρος δημιουργεί μια οπίσθια καψουλόρηξη (που μπορεί λαϊκά να αναφερθεί ως “καθαρισμός του φακού”), αποκαθιστώντας έτσι μια για πάντα την καθαρότητα του φακού.

 

 

Νεανικος Καταρράκτης -Συγγενής

 

Ο νεανικός καταρράκτης είναι η θόλωση του φακού του οφθαλμού που εμφανίζεται σε παιδιά, εφήβους ή εκ γενετής. Μπορεί να είναι γενετικός ή επίκτητος, με αίτια όπως μεταλλάξεις γονιδίων, μεταβολικές διαταραχές, λοιμώξεις ή τραύματα.
Η ένθεση ενδοφακού σε μικρή ηλικία δεν είναι συνήθης πρακτική και τα άτομα αυτά επανακτούν ευκρινή όραση για όλη τους ζωή επί το πλείστο με τη χρήση ειδικών αφακικών φακών επαφής και κατά δεύτερο λόγο με γυαλιά.

 

Αποκόλληση του υαλοειδούς

Ο οπίσθιος θάλαμος του οφθαλμού περικλείεται από ένα υγρό-gel που λέγεται υαλώδες σώμα. Με την πάροδο του χρόνου, ανάλογα και με τον τρόπο ζωής ή κάποιο τραυματισμό, το υαλοειδές αλλάζει διάταξη και υγροποιείται και εν τέλει ξεκολλάει από το εσωτερικό τοίχωμα του οφθαλμού (τον αμφιβληστροειδή). Η παραπάνω διαδικασία ονομάζεται αποκόλληση υαλοειδούς και με εξαίρεση την περίπτωση της απότομης αποκόλλησης από τον αμφιβληστροειδή που λόγω έλξης θα προκαλέσει αποκόλληση ή σχίση αυτού, είναι ακίνδυνη.
Το σύμπτωμα που εμφανίζουν τα άτομα με αποκόλληση υαλώδους είναι η διαταραχή της όρασης από ορισμένα στίγματα που ομοιάζουν με μυγάκια ή τρίχες. Αυτά φαίνονται να αιωρούνται στο οπτικό πεδίο και με την προσπάθεια να στραφεί το βλέμμα προς αυτά, ακολουθούν την κίνηση και απομακρύνονται. Γίνονται περισσότερο αντιληπτά κατά τη θέαση μιας φωτεινής πηγής (όπως ο ουρανός σε μια ηλιόλουστη μέρα) ή σε περιόδους έντονου stress. Η υαλοειδεκτομή μπορεί να είναι μία λύση για την αντιμετώπιση των παραπάνω συμπτωμάτων, όμως λόγω της επεμβατικής της φύσης αποφεύγεται και τα συμπτώματα υποχωρούν σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.

 

ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ

 

Η αποκόλληση αμφιβληστροειδούς είναι μια σοβαρή πάθηση του ματιού όπου ο αμφιβληστροειδής (το φωτοευαίσθητο "φιλμ" που καταγράφει τις εικόνες στο μάτι) ξεκολλάει από τη θέση του και χάνει τη λειτουργικότητα του. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι αποκόλλησης είναι από χτύπημα (μηχανικός τραυματισμός), από την απότομη έλξη κατά την αποκόλληση του υαλοειδούς και οι απότομες αλλαγές της ενδοκράνιας πίεσης, όπως κατά την άρση βάρους, το σκύψιμο, την έντονη γυμναστική κ.ο.κ.

Τα πρώτα σημάδια που μπορεί να καταλάβει κάποιος είναι μυγάκια, λάμψεις ή μια σκιά που μοιάζει με κουρτίνα στο οπτικό του πεδίο και η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση για να μην οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια όρασης.

Η θεραπεία σε περίπτωση ρετινόσχισης μακριά από το κεντρικό βοθρίο γίνεται με τη συρραφή με λέιζερ, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση ο ασθενής υποβάλλεται σε χειρουργείο όπου εξειδικευμένος χειρουργός οφθαλμίατρος αποκαταστεί τη βλάβη και εγχύει ειδικές φυσαλίδες αερίου ή ελαίου σιλικόνης για να βεβαιωθεί η ότι δεν θα ξανά-αποκολληθεί ο αμφιβληστροειδής.
Το βέβαιο είναι ότι αποτελεί μια από τις πιο επείγουσες καταστάσεις, οπότε αν κάποιος διαπιστώσει οτιδήποτε από τα παραπάνω θα πρέπει να σπεύσει στον οφθαλμίατρο!